Цөмийн хайлуулах эрчим хүчийг томруулж ашиглахад тулгарч буй хамгийн том сорилт бол реакторын доторх өндөр эрчим хүчний бөөмсийг хадгалах асуудал юм. Хайлуулах үйл явц явагдах үед устөрөгчийн изотопууд нь нарны гадаргын температураас өндөр температурт халаагдаж, плазма хэмээх материйн дөрөвдүгээр төлөвт шилжиж, дараа нь гелийн молекул үүсгэж эрчим хүчийг ялгаруулдаг.

Гэсэн хэдий ч ийм өндөр температур болон эрчим хүчний төлөвт, альфа бөөмс хайлуулах реактороос алдагдаж, плазмын нягтралыг бууруулдаг. Плазма дулаанаа алдсанаар хайлуулах үйл явц тасалддаг бөгөөд энэ нь эрчим хүч үйлдвэрлэх алдагдалд хүргэдэг. Үүнийг зогсоохын тулд эрдэмтэд болон инженерүүд альфа бөөмсийг барьж хадгалах системийг зохион бүтээж хөгжүүлэх шаардлагатай болдог.

Ньютон-ийн хуулиуд цөмийн хайлуулалтад хэрхэн тусалж чадахгүй вэ?

Инженерүүд альфа бөөмсийн алдагдлыг багасгахын тулд нарийн соронзон хадгалах системүүдийг ашигладаг. Жишээлбэл, стелларатор нь гадаад ороомгуудыг ашиглан соронзон орон үүсгэж плазма болон өндөр эрчим хүчний бөөмсийг хадгалдгаараа онцлогтой. Энэ төрлийн хадгалахыг ‘соронзон лонх’ гэж нэрлэдэг. Гэсэн хэдий ч соронзон лонхонд альфа бөөмсийг гаргах нүхнүүд байсаар байдаг нь асуудал хэвээр байна.